//meuladopoetico.com/

Vilmar Donizetti Pereira

PALCO DO UNIVERSO

As estações lunares                             Nas baladas de agosto                         Do palco do universo                           Reforçam os dois pilares                    Espelhados no seu rosto                      Desde o primeiro verso                                                                                            Com a estrela fugidia                          Que vai e depois volta                          Para iluminar o escuro                          Com uma flor luzidia                             Que faz a sua escolta                          A caminho do futuro                                                                                                Com a lâmina da faca                             Que relampeja no sol                           Da sua alma vibrante                           Com o mugido da vaca                          Na cercania do paiol                            Que soa no ar cortante                                                                                          Por esse céu plangente                         Que de amor faz chover                       Para aguar a entranha                          Andando entre a gente                          Que sabe muito bem viver                  Para burilar a sua manha